Ogólnorozwojowe zajęcia dodatkowe realizowane na terenie naszych placówek wychowania przedszkolnego to zajęcia kształtujące tzw. Inteligencje Wielorakie (IQ) wg koncepcji prof. Uniwersytetu Harvarda H. Gardnera. Podczas dodatkowych zajęć ogólnorozwojowych staramy się m.in. pobudzać naturalną kreatywność & spontaniczność & naturalną ciekawość świata wszystkich naszych przedszkolaków. Proponujemy też powrót do klasycznych gier i zabaw dla dzieci oraz do sprawdzonych metod wspomagających edukacje łącząc je z najnowszymi osiągnięciami w dziedzinie psychologii i pedagogiki, a także z naszymi (autorskimi) programami pracy. Zajęcia te mają również na celu jak najlepsze przygotowanie dzieci do nauki w szkole podstawowej.

Inteligencje Wielorakie w ujęciu prof. H. Gardnera oraz odpowiadające im BEZPŁATNE dodatkowe zajęcia ogólnorozwojowe realizowane w naszych przedszkolach to m.in.:

• Inteligencja matematyczno – logiczna = Wiatrak Matematyczny + Logorytmika + Robotyka.
• Inteligencja językowa = Nazywanie świata, czyli odimienna nauka czytania wg koncepcji Ireny Majchrzak + Nauka Czytania Globalnego G. Domana + Metoda Dobrego Startu prof. M. Bogdanowicz + Język angielski.
• Inteligencja ruchowa = Sensomotoryka wg programu Grow and Play + Grupowe zajęcia wg metody Integracji Sensorycznej + Gimnastyka Poranna.
• Inteligencja muzyczna = Rytmika + Muzykoterapia (Aktywne Słuchanie Muzyki wg metody Betti Strauss).
• Inteligencja przyrodnicza = Alpakoterapia wg metody Alpacotherapy Spirit + Akademia Kucania (Hipoterapia) + Dogoterapia Grupowa.
• Inteligencja wizualno – przestrzenna = Arteterapia + Sensoplastyka + Logosensoryka.
• Inteligencja Emocjonalna = Trening Umiejętności Społecznych wg programu Skillstreaming A. Goldsteina + Trening Umiejętności Psycho – Społecznych (TUPS).
• Inteligencja interpersonalna + intrapersonalna = Bajkoterapia Grupowa, w tym: bajki psychoedukacyjne, bajki psychoterapeutyczne, bajki relaksacyjne.

WIATRAK MATEMATYCZNY – Wiatrak matematyczny jest innowacyjną pomocą dydaktyczną, stworzoną przez Izabelę Żukowską oraz Urszulę Dąbrowską. Zabawy z Wiatrakiem pomagają w sposób oryginalny realizować podstawę programową wychowania przedszkolnego. Podczas zabaw matematycznych z wykorzystaniem Wiatraka, dzieci uczą się m.in. orientacji w schemacie własnego ciała, rytmów, kodowania, konstruowania, umiejętności liczenia, dodawania, odejmowania, mierzenia, pojęć geometrycznych. Dzieci ćwiczą również koordynację oraz sprawność manualną. Wielobarwny Wiatrak dostarcza wrażeń na kilku poziomach: pobudza wyobraźnię, buduje emocje oraz wyzwala energię. Uczy współpracy i działania w grupie. Jest metodą wyrażania własnej ekspresji i odreagowania napięć, a przede wszystkim świetną zabawą. Sprawia, że matematyka jest prosta!

LOGORYTMIKA – to program / zbiór ćwiczeń muzyczno-ruchowych, podporządkowanych terapii logopedycznej, w tym zwłaszcza korekcji elementów fonicznych wypowiedzi w obu jej płaszczyznach: segmentalnej i suprasegmentalnej. Logorytmika jest więc formą połączenia rytmiki i terapii logopedycznej. Wykorzystuje bowiem możliwość oddziaływania na sferę słuchową, słuchowo-ruchową i ruchową w ścisłym połączeniu z metodologią pracy logopedycznej. Logorytmika wyrosła w dużej mierze z założeń rytmiki Emila Jaques-Dalcroze`a oraz metody Carla Orffa, który za podstawę swej koncepcji obrał syntezę: słowa, muzyki i ruchu.

RYTMIKA – jest to metoda wychowania muzycznego stworzona przez E. Jaques-Dalcroze`a. Istotą zajęć jest odtwarzanie przebiegu muzycznego za pomocą ruchów ciała, ale jest to również taniec, śpiew, gra na instrumentach, improwizacja ruchowa oraz instrumentalna. Metoda ta poprzez ruch i śpiew realizuje cele wychowania ogólnego, oparte na zrozumieniu tkwiącej w dziecku potrzeby ruchu i aktywności – wychowuje człowieka nie tylko wrażliwego na sztukę, ale też samodzielnego, inteligentnego, aktywnego, sprawnego fizycznie, przyszłego odbiorcę muzyki, a często jej wykonawcę i twórcę.

ODIMIENNA NAUKA CZYTANIA (wg koncepcji I. Majchrzak) – jest to metoda nauki czytania opracowana przez polską pedagog i socjolog Irenę Majchrzak na początku lat 80. XX wieku. Wg. koncepcji Ireny Majchrzak rozumienie słowa powinno wyprzedzać umiejętność jego odczytania, „bo to nie litery się czyta, tylko sens”. O nabyciu umiejętności czytania decydują: umysł i wzrok. Dziecko od samego początku wchodzi w świat pisma jako w świat znaczeń, a nie poszczególnych liter. Nauka czytania wg koncepcji Ireny  Majchrzak rozpoczyna się od globalnego czytania własnego imienia. Każde dziecko otrzymuje swoje własne słowo, charakterystyczną kombinację liter, która oznacza osobę o szczególnym imieniu. Tak więc, już od początku dziecko wchodzi w świat pisma, jako w świat znaczeń, a nie wyizolowanych liter.

CZYTANIE GLOBALNE (wg koncepcji G. Domana) – metoda polega na rozwijaniu umiejętności czytania od najmłodszych lat, bo wówczas mózg jest najbardziej chłonny i ma największe możliwości rozwoju. Do szóstego roku życia dziecko łatwiej i szybciej przyswaja nowe informacje. G. Doman opisał reguły i zasady nauki czytania u małych dzieci. Jego metoda polega na pokazywaniu dziecku specjalnych kart ze słowami zapisanymi na białym kartonie dużymi czerwonymi, lub czarnymi literami. Nauczyciel, pokazując kartę, jednocześnie wyraźnie odczytuje dane słowo. Co zyskuje dziecko dzięki wczesnej nauce Czytania Globalnego wg koncepcji G. Domana?

Ma lepszą zdolność koncentracji oraz lepszą pamięć!

Jest ciekawe świata oraz bardziej samodzielne!

Jest z siebie dumne i wzrasta jego samoocena!

Nie będzie bało się czytania, będzie je kojarzyło z zabawą, a nie z przymusową i nudną nauką na ocenę w szkole!

Dziecko sprawnie czytające to w przyszłości – to dziecko dobrze uczące się!

METODA DOBREGO STARTU (wg koncepcji prof. M Bogdanowicz) – jest to metoda, której głównym celem jest wspomaganie rozwoju umiejętności pisania i czytania u dzieci. Służy m.in. do aktywizowania rozwoju funkcji psychomotorycznych dziecka oraz do korygowania ewentualnych zaburzeń tego rozwoju, co stwarza warunki dla prawidłowego procesu uczenia się. Metoda ta ma na celu wspieranie rozwoju um. pisania i czytania dziecka poprzez edukację z zastosowaniem tzw. polisensorycznego sposobu uczenia się. W Polsce jako pierwsza rozpowszechniła ją prof. Marta Bogdanowicz; pierwowzorem dla Metody Dobrego Startu była francuska metoda Le Bon Depart.

SENSOMOTORYKA (wg programu Grow and Play) – to zabawy i ćwiczenia gimnastyczne wspierające rozwój sensomotoryczny dziecka. Zaproponowane ćwiczenia rozwijają integrację sensoryczną poprzez ruch oraz wspierają rozwój poznawczy dziecka doskonaląc jego praksję, precyzję oraz koordynację. 

MUZYKOTERAPIA (Aktywne Słuchanie Muzyki wg metody Batti Strauss) – to metoda pracy opracowana przez nauczycielkę z Izraela w celu przybliżenia dzieciom muzyki klasycznej. Słuchanie muzyki tą metodą integruje różne formy aktywności: granie, tańczenie, mówienie krótkich wierszy lub wyliczanek, rytmiczne powtarzanie prostych gestów, próby śpiewania krótkich linii melodycznych, czy też rytmiczne snucie dowolnej opowieści. Największą radością dla dzieci jest chwila, gdy mogą one obcować z muzyką, aktywnie wchodząc w różne role (np. dyrygent, muzyk) przy użyciu różnych rekwizytów (instrumenty, pałeczki, krążki). Wychowankowie działają, słuchając muzyki, poznają dzieło, doświadczają jego dynamiki, tempa / rytmu, reagując ruchem i słowem. Zajęcia takie nie nużą, ponieważ dzieci za każdym razem mogą być w innej roli, grać na innym instrumencie, zmieniać rekwizyt, czy partnera w tańcu.

ARTETERAPIA (terapia przez sztukę) – termin składa się z dwóch części, co sugeruje, że jest to działanie bazujące na dwóch równoważnych elementach: sztuce (twórczości) oraz terapii. Uważa się, że osobą, która po raz pierwszy użyła tego terminu był pracujący w Wielkiej Brytanii artysta Adrian Hill. Uczestnicy sesji arteterapii nie muszą posiadać zdolności artystycznych, ani żadnych wcześniejszych doświadczeń.

SENSOPLASTYKA (plastyka sensoryczna) – celem zajęć jest wspieranie rozwoju kompetencji intra oraz interpersonalnych poprzez odpowiednie przygotowanie przestrzeni oraz oparcie procesu twórczego na podejściu coachingowym. Materiały sensoryczne na zajęciach Sensoplastyki® opierają się tylko i wyłącznie na wykorzystaniu w 100% bezpiecznych produktów spożywczych. Sensoplastyka wpływa na optymalny rozwój całego organizmu. Stymulując receptory wpływa na rozwój połączeń nerwowych w mózgu. Im jest ich więcej, tym sprawniej przebiegają wszelkie procesy analizy i syntezy w umyśle dziecka.

BAJKOTERAPIA (w tym bajki: psychoterapeutyczne, psychoedukacyjne, relaksacyjne) – to metoda, którą wykorzystuje się do pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym oraz wczesnoszkolnym. Źródeł bajkoterapii można się doszukiwać w teoriach Bruno Bettelheima. Dokonując analizy psychologicznej licznych baśni wysunął on teorie mówiące o tym, że jeśli opowieść ma zainteresować dziecko, musi ona obudzić w nim ciekawość i uruchomić jego wyobraźnię. Ponadto, jeśli ma ona wpłynąć na życie dziecka, to musi mu pomóc w rozwijaniu jego inteligencji / porządkowaniu uczuć, a także musi dotyczyć ew. problemów i trudności, z jakimi dziecko się boryka. Bajkoterapię stosuje się w psychoterapii, terapii pedagogicznej oraz w arteterapii. Wśród bajek terapeutycznych można wyszczególnić trzy podstawowe grupy bajek: bajki psychoterapeutyczne, bajki psychoedukacyjne, bajki relaksacyjne.

ALPAKOTERAPIA (wg metody Alpacotherapy Spirit) – celem zajęć jest m.in. rozwijanie funkcji wzrokowych, słuchowych, kinestetycznych (czuciowych) oraz funkcji motorycznych dziecka poprzez kontakt ze specjalnie do tego celu wyszkoloną alpaką. Celem zajęć jest również nauka empatii względem ludzi i zwierząt. Formuła zajęć alpakoterapii obejmuje: bezpośredni kontakt z alpaką na terenie przedszkola (tzw. stymulacja polisensoryczna), oddziaływania edukacyjne przy pomocy specjalnie do tego celu przygotowanego zestawu pomocy sensorycznych, spacer (trekking) z alpaką poza teren przedszkola.

Akademia Kucania (Hipoterapia) – hipoterapia jest jedną z dziedzin zooterapii (terapii z użyciem zwierząt). Hipoterapia prowadzona jest przy udziale konia (kucyka). Hipoterapia jest jedną z wielu innowacyjnych form kształtowania koordynacji psychoruchowej dziecka. Dobroczynne dla zdrowia fizycznego & psychicznego człowieka skutki kontaktu z koniem (kucykiem) znane były już w starożytności. Ponadto, hipoterapia oddziałowuje pozytywnie na dzieci w wieku przedszkolnym/wczesnoszkolnym m.in. pod względem: psychomotorycznym, psychoruchowym, sensorycznym, psychicznym oraz społecznym. 

Dogoterapia (Kynoterapia) – to metoda wzmacniająca efektywność edukacji, w której motywatorem jest odpowiednio wyselekcjonowany i wyszkolony pies, prowadzony przez wykwalifikowanego przewodnika. Według Polskiego Towarzystwa Kynoterapeutycznego (PTK) w ramach dogoterapii, wyróżniamy następujące rodzaje zajeć z psem:

Spotkanie z psem (SP) – są to zajęcia z psem, które mają na celu stworzenie pozytywnego kontaktu pomiędzy uczestnikami, a psem. W trakcie spontanicznej, radosnej zabawy (ukierunkowanej przez prowadzącego) uczestnicy przyzwyczajają się do kontaktu z psem, głaszczą go, wydają polecenia, etc. Zajęcia pt. Spotkanie z Psem mają za zadanie: dostarczenie uczestnikom pozytywnego ładunku emocjonalnego, satysfakcji z obcowania z psem; przełamują też lęki w kontaktach z otoczeniem oraz stymulują rozwój wszystkich zmysłów dziecka.

Edukacja z psem (EP) – zajęcia te mają na celu usprawnienie sfery intelektualnej i poznawczej dziecka, co wymaga odpowiedniego przygotowania (scenariusza zajęć) oraz wiedzy i umiejętności osoby prowadzącej takie zajęcia. Pies używany jest tutaj jako specyficzna „pomoc naukowa”, motywuje on dzieci do nauki oraz (poprzez stworzenie przyjaznych warunków) zwiększa możliwości przyswajania wiedzy. Dziecko chętniej zapamiętuje treści, których bohaterem jest jego nowy przyjaciel – pies.

Terapia z psem (TP) – jest to zestaw ćwiczeń ukierunkowanych na konkretny, zaplanowany cel rehabilitacyjny, do których układana jest specjalna metodyka zajęć. Terapia z psem charakteryzuje się indywidualnym podejściem do każdego uczestnika, jego możliwości oraz potrzeb. Najkorzystniejszą formą Terapii z Psem są zajęcia indywidualne i/lub zajecia w bardzo małych grupach (zwykle nie więcej niż 3 osoby).

Trening Umiejętności Społecznych (wg programu Skillstreaming A. Goldsteina) – Celem zajęć grupowych TUS jest rozwijanie szeroko rozumianych kompetencji emocjonalno – społecznych u dzieci np. z autyzmem i Zespołem Aspergera. Cele szczegółowe terapii grupowej w formie TUS to m.in: identyfikacja głównych problemów w zakresie umiejętności społecznych u poszczególnych uczestników zajęć, wzbudzenie u uczestników zajęć motywacji wewnętrznej do poszerzania repertuaru swoich zachowań społecznych, zmiana tzw. zachowań problemowych (zachowania trudne) na zachowania bardziej akceptowalne społecznie, nauka przenoszenia wyuczonych umiejętności społecznych na sytuacje codzienne w domu (generalizacja zachowań), trening umiejętności komunikacyjnych, nauka umiejętności współpracy w grupie rówieśniczej, praca nad przestrzeganiem zasad i norm grupowych, nauka rozpoznawania emocji podstawowych, nauka rozumienia i wyrażania emocji w życiu codziennym.

Trening Kształtowanie Inteligencji Emocjonalnej dziecka – celem autorskiego Treningu Kształtowania Inteligencji (IQ) Emocjonalnej dziecka w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym jest między innymi: otworzenie się uczestników treningów na grupę oraz na ogólne zasady funkcjonowania w grupie rówieśniczej, umiejętność radzenia sobie z uczuciami (emocjami własnymi), umiejętność prawidłowego rozróżniania uczuć własnych + umiejętność rozróżniania uczuć innych osób (empatia), sposoby wyrażania emocji w sposób konstruktywny oraz w sposób akceptowalny społecznie, zwrócenie uwagi na potrzebę rozróżniania oraz wyrażania emocji w życiu codziennym, nauka rozpoznawania swoich mocnych stron + nauka rozpoznawania mocnych stron innych osób, tworzenie pozytywnego wizerunku własnej osoby + określenie pozytywnych cech swojego charakteru, tworzenie pozytywnego wizerunku samego siebie, poznanie typowych (pozytywnych vs negatywnych) wyrażeń używanych w kontaktach z rówieśnikami, nauka artykułowania poczucia sprawstwa oraz wewnętrznej pewności siebie, poznanie skutecznych metod nawiązywania oraz podtrzymywanie przyjaźni, ale też poznanie roli i wpływu grupy rówieśniczej (asertywność i  presja grupowa).